Zonder succes.
Op de begraafplaats kon ik geen plattegrondje printen dus is moest proberen op het beeldscherm te ontwaren wat werd aangeduid. Niet makkelijk als de zon er fel op schijnt. Ik had een kind bij me, dus dan weet je het wel. 'Mam wanneer gaan we naar huis' en dat soort dingen. Bovendien was het ook niet erg warm.
Van een tante had ik ondertussen begrepen dat het graf er nog wel was, ze was er onlangs (twee jaar daarvoor of zo!) nog geweest.
Dus vandaag een nieuwe poging.
Kaartje geprint op naam van mijn grootmoeder. Mijn grootvader kwam niet voor op de lijst. Hoe dat kwam? Daarover later meer.
Goed, ik had al heel snel het juiste pad gevonden. Klein stukje door de prachtige laan met de kastanjebomen en dan na de Islamitische begraafplaats meteen rechts en weer links. Denk je dan. Het bedoelde pad had staande zerken. De meeste met blauwe stickers, andere zerken hadden (nog triester) gele stickers.Met geel is er dus geen 'belanghebbende' bekend, een blauwe sticker duidt aan dat de steen geruimd gaat worden. Want voor alle duidelijkheid, zo werd mij later duidelijk bij het loket Begraven duidelijk...wij ruimen geen graven, alleen stenen. De overblijfselen blijven.
Maar goed, ik zag geen blauwe sticker en ook geen gele sticker op de plek die werd aangeduid op de kaart. Er was zelfs helemaal niets te zien. En ook al was dit eigenlijk pas de tweede keer dat ik op zoek ging, ik voelde toch een soort van ongerustheid en dreigende teleurstelling dat ik te laat was.
Zoals gezegd kwam ik bij het loket Begraven terecht waar ik uitstekend geholpen werd.
Het bleek dat de coördinaten niet goed waren ingevoerd. Daardoor werd ik naar het verkeerde pad geleid.
Het moest niet zijn 1.02 maar 1.03. En dat lijkt een klein verschil maar je kunt je helemaal wezenloos zoeken als je in het verkeerde vak zit. 'Het is zelfs lastig als je in het goede vak loopt,' zei een medewerker. Hij bood spontaan aan om even mee te lopen. Een aanbod waar ik met graagte gebruik van heb gemaakt.
Overigens, de eerste medewerker wist me ook nog te melden dat er op de zerk een blauwe sticker zou zitten. De steen moest geruimd gaan worden. En de belanghebbende zou daar een brief over krijgen. Hij keek even op zijn scherm en noemde toen die naam. Mijn naam! Ik vermoed dat een van de tantes die nog in leven is, hier een hand in heeft gehad. Niet dat ik me er niet mee wil bemoeien of die steen wel of niet moet blijven, maar ik had het wel netjes gevonden als ze me even hadden gevraagd of ik het wilde.En toen zag ik eindelijk het graf van mijn grootouders. Mooi in een hoekje, onder een redelijk formaat eikenboom. En toen zag ik behalve de naam van mijn grootouders nog een naam op de steen staan. En daarmee snapte ik direct de opmerking die een tante een keer heeft gemaakt.
Het is namelijk zo dat mijn grootvader, na het overlijden van zijn vrouw, een huishoudster kreeg. Inwonend. Nou ja, dat inwonen hield denk ik meer in dan alleen sokken stoppen en koken want op de grafsteen stond ze genoemd als achtergebleven (en dus tweede) echtgenote van van mijn grootvader. Tot groot ongenoegen van mijn tante, want volgens haar zijn haar vader en 'die' huishoudster nooit getrouwd. Tja, je kunt dat kennelijk toch voor elkaar krijgen. Al was het maar op een grafsteen. Misschien kan ik haar en de andere in leven zijnde tante blij maken door dit 'vlekje' te verwijderen?
Overigens: hoe ik nu toch mijn grootvader heb kunnen vinden via de computer? Invoeren naam gaf geen resultaat, invoeren geboorte- en sterfjaar ook niet, invoeren alleen sterfjaar wel. Maar dan blijkt dat hij bekend staat als 'van de' en het moet toch echt 'van der' zijn. Blijft mensenwerk hè!
