De stok achter de deur die mij tot het zetten van het laatste punt bracht, was de oproep die in begin januari zag om je manuscript op te sturen voor een wedstrijd. Een wedstrijd van de CoffeeCompany in samenwerking met Xander Uitgevers.
Nog eens even goed naar de voorwaarden gekeken en hierover gemaild en toen was het buffelen geblazen.
Op 30 januari jl. nam ik afscheid van mijn project van drie jaar. Vandaag, 1 februari, met het sluiten van de inzendtermijn, begint de roulette. Het wiel draait vanaf 18.00 uur. Het balletje maakt de cirkels. Ik hoop dat eind april de roulette pas stopt voor mij en het balletje eindigt op nummer 1. Zou dat niet ook voor mij een mooie (be)kroning betekenen? Mijn manuscript uitgegeven?
Het zou de ultieme beloning zijn van drie jaar lang schrijven, schrappen, herschrijven, werken in twee verschillende versies Word, kritiek krijgen maar vooral ook ondersteuning van mijn meelezers Marja, Ineke, Liesbeth, Tineke en Hèlen. De steun van mijn gezin, mijn kinderen die me nu al als heldin zien, ongeacht of ik win of niet?
En net als een van de personen in mijn manuscript denk ik dat ik vanavond aan een mooi glaasje zit.
Welke? Ontdek het hier:
