Glutenvrij in Parijs

Teruggekeerd na zes dagen Parijs kan ik alleen maar denken dat het voor mensen met een glutenvrij dieet wel wennen is in deze metropool. Niet dat ik ergens ziek van ben geworden. Ik had zelf brood meegenomen dat we in ons (overigens super) appartement konden eten.

Verder zaten we vlak bij een Japanse take-away en een McDonalds waar je ook prima glutenvrij eten kunt halen. Maar voor het overige was het een lange rij met bakkers en patissiers met de heerlijkste heerlijkheden die ik helaas aan mij voorbij moest laten gaan. Gelukkig kon mijn partner zich wel te buiten gaan aan lekkere broodjes en taartjes.

Voor de mensen die geen last van glutenintolerantie hebben staat hieronder trouwens een lijstje van de 10 beste bakkers van Parijs van het afgelopen jaar. Opvallend is dat vooral het 18e arrondissement zeer goed scoort.

1. Pascal Barillon (Au Levain d’Antan), 6 rue des Abbesses, 75018
2. Gaétan Romp, 14 rue de la Michodière, 75002
3. Pascal Jamin (Les Saveurs du 20ème), 120 rue de Bagnolet, 75020
4. Gontran Cherrier (Gontran Cherrier), 22 rue Caulaincourt, 75018
5. M. Risser (Le Fournil du Village), 12 place J.B. Clément, 75018
6. Gilles Levaslot (Les Gourmandises d’Eiffel), 187 rue de Grenelle, 75007
7. Jean-Noël Julien (Julien), 75 rue Saint-Honoré, 75001
8. Philippe Marache, 92 av de la République Paris, 75011
9. Philippe Bogner, 204 rue des Pyrénées, 75020
10. Le Grenier à Pain Saint-Amand, 33 bis rue Saint-Amand, 75015

De laatste avond zijn we uit eten geweest bij  Restaurant Des Si et Des Mets. Een restaurant dat geheel en uitsluitend glutenvrij en lactosevrij eten serveert. Het is geopend sinds 2008. Het is gevestigd aan de Rue Lepic in de wijk Montmartre (18e arrondissement). Waar je in andere restaurants de kelners in wit overhemd en zwarte sloof ziet, was hier gewone huiskleding te zien. Opvallend en misschien niet helemaal wat je in een restaurant verwacht.
Mijn niet glutenvrije partner vond haar voorgerecht dat onder andere gember bevatte niet zo heel erg lekker. Ik heb het even geproefd en ik vond het prima. Mijn eigen voorgerecht bestond uit een tartaartje van avocado, krab en granny smith. Lekker fris.
Wat we wel grappig (maar ook weer vreemd) vonden is dat we aan tafel een enquete moesten invullen. We kregen drie verschillende glutenvrije broodjes te keuren op uiterlijk, geur en smaak. Volgens mij heb je daar ook testpanels voor en hoef je dat niet in een restaurant te doen,  maar ach...in het restaurant gaan ze in ieder geval wel voor productverbetering!

Chili con carne

In een vorig blogje berichtte ik al over het kookboek Tof! speciaal voor mensen met een verstandelijke handicap (beperking zo u wilt) en dat dit boek ook zeer geschikt is voor kinderen die het leuk vinden om te koken.
De proef op de som is genomen door dochterlief die ons een heerlijke voedzame chili con carne voorschotelde. Ze is acht jaar dus ze krijgt nog een beetje hulp met snijden en het gasfornuis gebruiken, maar verder heeft ze het zelf bereid. Het is een maaltijd voor vier personen, ruim voldoende indien geserveerd met een frisse salade.

Ik heb geen aandelen, maar ik breng nogmaals het kookboek Tof! onder jullie aandacht.

Grafisch Museum Groningen

Hoe lang nog?





Onlangs was ik aanwezig bij een feestje in het Grafisch Museum in Groningen. Mijn dochter vierde er haar verjaardag met een educatief feestje. Het was erg leuk en begon al direct bij de ingang waar de jarige en alle gasten hun eigen toegangsbewijs mochten drukken. Daarna kregen ze van een zeer enthousiaste medewerker de geschiedenis van de boekdrukkunst te horen en ook mochten ze tal van machines uit een ver en grijs verleden proberen. Wat een ontdekking dat je vroeger eerst zelf papier moest maken!

Ik hoop dat deze feestjes ook de komende jaren mogelijk blijven.

De Kunstraad Groningen heeft de Provincie helaas geadviseerd om per 2013 de subsidie voor het Grafisch Museum Groningen stop te zetten. Als dat gebeurt wordt het voortbestaan van dit prachtige museum voor grafisch ambacht, kunst en vormgeving bedreigd.
Groningen mag niet nog een museum kwijtraken.

Als jij wilt dat het museum blijft, maak dit dan kenbaar. Dat kan via de volgende link:  Petitie behoud het grafisch museum groningen

 



Mais qui est Rachida Dati?

Mais qui est Rachida Dati, wie is Rachida Dati?

De voormalige Grootzegelbewaarder (Garde des Sceaux) oftewel minister van Justitie in Frankrijk van 2007-2009 onder president Sarkozy in Frankrijk. Nu zit Madame Dati in het Europees parlement. Maar ze is ook burgemeester in het chique en gegoede 7e arrondissement van Parijs.
Een vrouw die bijna elke dag de pers in Frankijk (maar ook internationaal) weet te halen en niet alleen vanwege haar politiek. Is het niet vanwege de bling bling die haar verweten wordt, de lastige verhouding die zij had met haar personeel toen ze nog minister was, dan toch wel het feit dat ze 5 dagen na de bevalling van haar dochter Zohra weer hooggehakt aan het werk ging. Het feminisme werd door haar persoonlijk om zeep geholpen als je de reacties op deze actie gelooft.
En, hoewel er minder over wordt geschreven momenteel: wie is toch de vader van dochter Zohra? Iets waar Madame Dati nog steeds het zwijgen toe doet. Voor haar dochter en de vader, zo zegt ze. En dat lijkt me haar goed recht.
Ook de release van haar autobiografie, "Rachida Dati, dochter van M'Barek en Fatim-Zohra, minister van Justitie" gepubliceerd op 27 mei, laat dit geheim met rust.

Maar wie is dan die vrouw die als woordvoerder van Sarkozy in 2007 mijn aandacht trok? Een vrouw die, ondanks nederige komaf, tegenslagen, leugens, roddels en achterklap steeds als een Feniks uit de as herrijst. Die niet te benauwd is om stelling te nemen en nu ook zegt dat ze in 2014 wel burgemeester van Parijs wil worden als de socialistische Bertrand Delanoë er mee stopt. En van haar hart geen moordkuil maakt als ze zegt dat premier Fillon het zich wel heel makkelijk maakt voor de komende verkiezingen door zich in 'haar' arrondissement verkiesbaar te stellen. Een kleine rel binnen de UMP die het toch al moeilijk heeft.

Ik hoopte er achter te komen toen ik naar Parijs ging. Ik had een uitnodiging van Madame Dati op zak om  contact met haar op te nemen. Helaas had ze het met deze rel ongetwijfeld te druk om op la mairie aanwezig te zijn. Dommage. Tot het tot een daadwerkelijke ontmoeting komt, blijft ze in mijn ogen een enigma.